| 1 |
|---|
| 2 |
TOV
:
ஆம், காரியம் இப்படியிருக்கிறது என்று அறிவேன்; தேவனுக்கு முன்பாக மனுஷன் நீதிமானாயிருப்பதெப்படி?
KJV
:
I know [it is] so of a truth: but how should man be just with God?
YLT
:
Truly I have known that [it is] so, And what -- is man righteous with God?
|
|---|
| 3 |
TOV
:
அவர் அவனோடே வழக்காடச் சித்தமாயிருந்தால், ஆயிரத்தில் ஒன்றுக்காகிலும் அவருக்கு உத்தரவு சொல்லமாட்டானே.
KJV
:
If he will contend with him, he cannot answer him one of a thousand.
YLT
:
If he delight to strive with Him -- He doth not answer him one of a thousand.
|
|---|
| 4 |
TOV
:
அவர் இருதயத்தில் ஞானமுள்ளவர், பெலத்தில் பராக்கிரமமுள்ளவர்; அவருக்கு விரோதமாகத் தன்னைக் கடினப்படுத்தி வாழ்ந்தவன் யார்?
KJV
:
[He is] wise in heart, and mighty in strength: who hath hardened [himself] against him, and hath prospered?
YLT
:
Wise in heart and strong in power -- Who hath hardened toward Him and is at peace?
RV
:
{cf15i He is} wise in heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and prospered?
RSV
:
He is wise in heart, and mighty in strength -- who has hardened himself against him, and succeeded? --
ASV
:
He is wise in heart, and mighty in strength: Who hath hardened himself against him, and prospered?-
|
|---|
| 5 |
TOV
:
அவர் பர்வதங்களைச் சடிதியாய்ப் பேர்க்கிறார்; தம்முடைய கோபத்தில் அவைகளைப் புரட்டிப்போடுகிறார்.
KJV
:
Which removeth the mountains, and they know not: which overturneth them in his anger.
YLT
:
Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
|
|---|
| 6 |
TOV
:
பூமியின் தூண்கள் அதிரத்தக்கதாய் அதை அதின் ஸ்தானத்தினின்று அசையப்பண்ணுகிறார்.
KJV
:
Which shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.
YLT
:
Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
|
|---|
| 7 |
TOV
:
அவர் சூரியனுக்குக் கட்டளையிட அது உதிக்காதிருக்கும்; அவர் நட்சத்திரங்களை மறைத்துப்போடுகிறார்.
KJV
:
Which commandeth the sun, and it riseth not; and sealeth up the stars.
YLT
:
Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
|
|---|
| 8 |
TOV
:
அவர் ஒருவரே வானங்களை விரித்து, சமுத்திர அலைகளின்மேல் நடக்கிறவர்.
KJV
:
Which alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the waves of the sea.
YLT
:
Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
|
|---|
| 9 |
TOV
:
அவர் துருவச்சக்கர நட்சத்திரங்களையும், மிருகசீரிஷத்தையும், அறுமீனையும், தட்சண மண்டலங்களையும் உண்டாக்கினவர்.
KJV
:
Which maketh Arcturus, Orion, and Pleiades, and the chambers of the south.
YLT
:
Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
|
|---|
| 10 |
TOV
:
ஆராய்ந்து முடியாத பெரிய காரியங்களையும், எண்ணி முடியாத அதிசயங்களையும் அவர் செய்கிறார்.
KJV
:
Which doeth great things past finding out; yea, and wonders without number.
YLT
:
Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
|
|---|
| 11 |
TOV
:
இதோ, அவர் என் அருகில் போகிறார், நான் அவரைக் காணேன்; அவர் கடந்துபோகிறார், நான் அவரை அறியேன்.
KJV
:
Lo, he goeth by me, and I see [him] not: he passeth on also, but I perceive him not.
YLT
:
Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
|
|---|
| 12 |
TOV
:
இதோ, அவர் பறித்துக்கொண்டுபோகிறார், அவரை மறிப்பவன் யார்? நீர் என்ன செய்கிறீர் என்று அவரைக் கேட்பவன் யார்?
KJV
:
Behold, he taketh away, who can hinder him? who will say unto him, What doest thou?
YLT
:
Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, `What dost Thou?`
|
|---|
| 13 |
TOV
:
தேவன் தம்முடைய கோபத்தைத் திருப்பமாட்டார்; ஒருவருக்கொருவர் துணைநிற்கிற அகங்காரிகள் அவருக்கு அடங்கவேண்டும்.
KJV
:
[If] God will not withdraw his anger, the proud helpers do stoop under him.
YLT
:
God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
|
|---|
| 14 |
TOV
:
இப்படியிருக்க, அவருக்கு மறுமொழி கொடுக்கவும், அவரோடே வழக்காடும் வார்த்தைகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும் நான் எம்மாத்திரம்?
KJV
:
How much less shall I answer him, [and] choose out my words [to reason] with him?
YLT
:
How much less do I -- I answer Him? Choose out my words with Him?
|
|---|
| 15 |
TOV
:
நான் நீதிமானாயிருந்தாலும் அவரோடே வழக்காடாமல், என் நியாயாதிபதியினிடத்தில் இரக்கத்துக்குக் கெஞ்சுவேன்.
KJV
:
Whom, though I were righteous, [yet] would I not answer, [but] I would make supplication to my judge.
YLT
:
Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
|
|---|
| 16 |
TOV
:
நான் கெஞ்ச. அவர் எனக்கு உத்தரவு அருளினாலும், அவர் என் விண்ணப்பத்துக்குச் செவிகொடுத்தார் என்று நம்பேன்.
KJV
:
If I had called, and he had answered me; [yet] would I not believe that he had hearkened unto my voice.
YLT
:
Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
RV
:
If I had called, and he had answered me; yet would I not believe that he hearkened unto my voice.
RSV
:
If I summoned him and he answered me, I would not believe that he was listening to my voice.
ASV
:
If I had called, and he had answered me, Yet would I not believe that he hearkened unto my voice.
|
|---|
| 17 |
TOV
:
அவர் புசலினால் என்னை முறிக்கிறார்; முகாந்தரமில்லாமல் அநேகம் காயங்களை எனக்கு உண்டாக்குகிறார்.
KJV
:
For he breaketh me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.
YLT
:
Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
|
|---|
| 18 |
TOV
:
நான் மூச்சுவிட எனக்கு இடங்கொடாமல், கசப்பினால் என்னை நிரப்புகிறார்.
KJV
:
He will not suffer me to take my breath, but filleth me with bitterness.
YLT
:
He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
|
|---|
| 19 |
TOV
:
பெலத்தைப் பார்த்தால், அவரே பெலத்தவர்; நியாயத்தைப் பார்த்தால் என் பட்சத்தில் சாட்சி சொல்லுகிறவன் யார்?
KJV
:
If [I speak] of strength, lo, [he is] strong: and if of judgment, who shall set me a time [to plead? ]
YLT
:
If of power, lo, the Strong One; And if of judgment -- who doth convene me?
RV
:
If {cf15i we speak} of the strength of the mighty, lo, {cf15i he is there}! and if of judgment, who will appoint me a time?
RSV
:
If it is a contest of strength, behold him! If it is a matter of justice, who can summon him?
ASV
:
If we speak of strength, lo, he is mighty! And if of justice, Who, saith he, will summon me?
|
|---|
| 20 |
TOV
:
நான் என்னை நீதிமானாக்கினாலும் என் வாயே என்னைக் குற்றவாளியாக்கும்; நான் உத்தமன் என்று சொன்னாலும், நான் மாறுபாடானவன் என்று அது சாட்சிகொடுக்கும்.
KJV
:
If I justify myself, mine own mouth shall condemn me: [if I say, I am] perfect, it shall also prove me perverse.
YLT
:
If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! -- it declareth me perverse.
RV
:
Though I be righteous, mine own mouth shall condemn me: though I be perfect, it shall prove me perverse.
RSV
:
Though I am innocent, my own mouth would condemn me; though I am blameless, he would prove me perverse.
ASV
:
Though I be righteous, mine own mouth shall condemn me: Though I be perfect, it shall prove me perverse.
|
|---|
| 21 |
TOV
:
நான் உத்தமனென்றாலும் என் உள்ளத்தை நான் அறியேன்; என் ஜீவனை அரோசிப்பேன்.
KJV
:
[Though] I [were] perfect, [yet] would I not know my soul: I would despise my life.
YLT
:
Perfect I am! -- I know not my soul, I despise my life.
|
|---|
| 22 |
TOV
:
ஒரு காரியம் உண்டு, அதைச் சொல்லுகிறேன்; சன்மார்க்கனையும் துன்மார்க்கனையும் அவர் அழிக்கிறார்.
KJV
:
This [is] one [thing,] therefore I said [it,] He destroyeth the perfect and the wicked.
YLT
:
It is the same thing, therefore I said, `The perfect and the wicked He is consuming.`
|
|---|
| 23 |
TOV
:
சவுக்கானது அசுப்பிலே வாதித்துக் கொல்லும்போது, அவர் குற்றமில்லாதவர்களின் சோதனையைப் பார்த்து நகைக்கிறார்.
KJV
:
If the scourge slay suddenly, he will laugh at the trial of the innocent.
YLT
:
If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
|
|---|
| 24 |
TOV
:
உலகம் துன்மார்க்கர் கையில் விடப்பட்டிருக்கிறது; அதிலிருக்கிற நியாயாதிபதிகளின் முகத்தை மூடிப்போடுகிறார்; அவர் இதைச் செய்கிறதில்லையென்றால், பின்னை யார் இதைச் செய்கிறார்.
KJV
:
The earth is given into the hand of the wicked: he covereth the faces of the judges thereof; if not, where, [and] who [is] he?
YLT
:
Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not -- where, who [is] he?
RV
:
The earth is given into the hand of the wicked: he covereth the faces of the judges thereof; if {cf15i it be} not {cf15i he}, who then is it?
RSV
:
The earth is given into the hand of the wicked; he covers the faces of its judges -- if it is not he, who then is it?
ASV
:
The earth is given into the hand of the wicked; He covereth the faces of the judges thereof: If it be not he, who then is it?
|
|---|
| 25 |
TOV
:
என் நாட்கள் அஞ்சற்காரர் ஓட்டத்திலும் தீவிரமாயிருக்கிறது; அவைகள் நன்மையைக் காணாமல் பறந்துபோம்.
KJV
:
Now my days are swifter than a post: they flee away, they see no good.
YLT
:
My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
|
|---|
| 26 |
TOV
:
அவைகள் வேகமாய் ஓடுகிற கப்பல்களைப்போலவும், இரையின்மேல் பாய்கிற கழுகைப்போலவும் கடந்துபோகிறது.
KJV
:
They are passed away as the swift ships: as the eagle [that] hasteth to the prey.
YLT
:
They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
|
|---|
| 27 |
TOV
:
என் அங்கலாய்ப்பை நான் மறந்து, என் முகத்தின் துக்கத்தை மாற்றி, திடன்கொள்வேன் என்று சொன்னால்,
KJV
:
If I say, I will forget my complaint, I will leave off my heaviness, and comfort [myself: ]
YLT
:
Though I say, `I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!`
RV
:
If I say, I will forget my complaint, I will put off my {cf15i sad} countenance, and be of good cheer:
RSV
:
If I say, `I will forget my complaint, I will put off my sad countenance, and be of good cheer,'
ASV
:
If I say, I will forget my complaint, I will put off my sad countenance, and be of good cheer;
|
|---|
| 28 |
TOV
:
என் வருத்தங்களைப்பற்றிப் பயமாயிருக்கிறேன்; என்னைக் குற்றமில்லாதவனாக எண்ணமாட்டீர் என்று அறிவேன்.
KJV
:
I am afraid of all my sorrows, I know that thou wilt not hold me innocent.
YLT
:
I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
|
|---|
| 29 |
TOV
:
நான் பொல்லாதவனாயிருந்தால், விருதாவாய்ப் போராடவேண்டியது என்ன?
KJV
:
[If] I be wicked, why then labour I in vain?
YLT
:
I -- I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
|
|---|
| 30 |
TOV
:
நான் உறைந்த மழைத் தண்ணீரில் முழுகி, என் கைகளைச் சவுக்காரத்தினால் சுத்தம்பண்ணினாலும்,
KJV
:
If I wash myself with snow water, and make my hands never so clean;
YLT
:
If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
|
|---|
| 31 |
TOV
:
நீர் என்னைச் சேற்றுப்பள்ளத்திலே அமிழ்த்துவீர். அப்பொழுது என் வஸ்திரமே என்னை அருவருக்கும்.
KJV
:
Yet shalt thou plunge me in the ditch, and mine own clothes shall abhor me.
YLT
:
Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
|
|---|
| 32 |
TOV
:
நான் அவருக்குப் பிரதியுத்தரம் சொல்லுகிறதற்கும், நாங்கள் கூடி நியாயத்திற்கு வருகிறதற்கும், அவர் என்னைப்போல மனுஷன் அல்லவே.
KJV
:
For [he is] not a man, as I [am, that] I should answer him, [and] we should come together in judgment.
YLT
:
But if a man like myself -- I answer him, We come together into judgment.
RV
:
For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.
RSV
:
For he is not a man, as I am, that I might answer him, that we should come to trial together.
ASV
:
For he is not a man, as I am, that I should answer him, That we should come together in judgment.
|
|---|
| 33 |
TOV
:
எங்கள் இருவர்மேலும் தன் கையை வைக்கத்தக்க மத்தியஸ்தன் எங்களுக்குள் இல்லையே.
KJV
:
Neither is there any daysman betwixt us, [that] might lay his hand upon us both.
YLT
:
If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
|
|---|
| 34 |
TOV
:
அவர் தமது மிலாற்றை என்னைவிட்டு அகற்றுவாராக; அவருடைய பயங்கரம் என்னைக் கலங்கப்பண்ணாதிருப்பதாக.
KJV
:
Let him take his rod away from me, and let not his fear terrify me:
YLT
:
He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
|
|---|
| 35 |
TOV
:
அப்பொழுது நான் அவருக்குப் பயப்படாமல் பேசுவேன்; இப்பொழுதோ அப்படிச் செய்ய இடமில்லை.
KJV
:
[Then] would I speak, and not fear him; but [it is] not so with me.
YLT
:
I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
|
|---|