| 1 |
TOV
:
பின்னும் யோபு தன் பிரசங்க வாக்கியத்தைத் தொடர்ந்து சொன்னது:
KJV
:
Moreover Job continued his parable, and said,
YLT
:
And Job addeth to lift up his simile, and saith: --
|
|---|
| 2 |
TOV
:
சென்றுபோன மாதங்களிலும், தேவன் என்னைக் காப்பாற்றிவந்த நாட்களிலும் எனக்கு உண்டாயிருந்த சீர் இப்பொழுது இருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
KJV
:
Oh that I were as [in] months past, as [in] the days [when] God preserved me;
YLT
:
Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God`s preserving me?
|
|---|
| 3 |
TOV
:
அப்பொழுது அவர் தீபம் என்தலையின்மேல் பிரகாசித்தது; அவர் அருளின வெளிச்சத்தினால் இருளைக் கடந்துபோனேன்.
KJV
:
When his candle shined upon my head, [and when] by his light I walked [through] darkness;
YLT
:
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
|
|---|
| 4 |
TOV
:
தேவனுடைய இரகசியச்செயல் என் கூடாரத்தின்மேல் இருந்தது.
KJV
:
As I was in the days of my youth, when the secret of God [was] upon my tabernacle;
YLT
:
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.
|
|---|
| 5 |
TOV
:
அப்பொழுது சர்வவல்லவர் என்னோடிருந்தார்; என் பிள்ளைகள் என்னைச் சூழ்ந்திருந்தார்கள்.
KJV
:
When the Almighty [was] yet with me, [when] my children [were] about me;
YLT
:
When yet the Mighty One [is] with me. Round about me -- my young ones,
|
|---|
| 6 |
TOV
:
என் பாதங்களை நான் நெய்யினால் கழுவினேன்; கன்மலைகளிலிருந்து எனக்காக எண்ணெய் நதிபோல ஓடிவந்தது; அந்தச் செல்வநாட்களின் சீர் இப்போதிருந்தால் நலமாயிருக்கும்.
KJV
:
When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
YLT
:
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.
|
|---|
| 7 |
TOV
:
நான் பட்டணவீதியால் வாசலுக்குள் புறப்பட்டுப்போய், வீதியில் என் ஆசனத்தைப் போடும்போது,
KJV
:
When I went out to the gate through the city, [when] I prepared my seat in the street!
YLT
:
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
|
|---|
| 8 |
TOV
:
வாலிபர் என்னைக் கண்டு ஒளித்துக்கொள்வார்கள்; முதியோர் எழுந்திருந்து நிற்பார்கள்.
KJV
:
The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, [and] stood up.
YLT
:
Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen -- they stood up.
|
|---|
| 9 |
TOV
:
பிரபுக்கள் பேசுகிறதை நிறுத்தி, கையினால் தங்கள் வாயைப் பொத்திக்கொள்வார்கள்.
KJV
:
The princes refrained talking, and laid [their] hand on their mouth.
YLT
:
Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.
|
|---|
| 10 |
TOV
:
பெரியோரின் சத்தம் அடங்கி, அவர்கள் நாக்கு அவர்கள் மேல்வாயோடு ஒட்டிக்கொள்ளும்.
KJV
:
The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
YLT
:
The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.
|
|---|
| 11 |
TOV
:
என்னைக் கேட்ட காது என்னைப் பாக்கியவான் என்றது; என்னைக் கண்ட கண் எனக்குச் சாட்சியிட்டது.
KJV
:
When the ear heard [me,] then it blessed me; and when the eye saw [me,] it gave witness to me:
YLT
:
For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.
RV
:
For when the ear heard {cf15i me}, then it blessed me; and when the eye saw {cf15i me}, it gave witness unto me:
RSV
:
When the ear heard, it called me blessed, and when the eye saw, it approved;
ASV
:
For when the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness unto me:
|
|---|
| 12 |
TOV
:
முறையிடுகிற ஏழையையும், திக்கற்ற பிள்ளையையும், உதவியற்றவனையும் இரட்சித்தேன்.
KJV
:
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and [him that had] none to help him.
YLT
:
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.
|
|---|
| 13 |
TOV
:
கெட்டுப்போக இருந்தவனுடைய ஆசீர்வாதம் என்மேல் வந்தது; விதவையின் இருதயத்தைக் கெம்பீரிக்கப்பண்ணினேன்.
KJV
:
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
YLT
:
The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.
RV
:
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow-s heart to sing for joy.
RSV
:
The blessing of him who was about to perish came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
ASV
:
The blessing of him that was ready to perish came upon me; And I caused the widows heart to sing for joy.
|
|---|
| 14 |
TOV
:
நீதியைத் தரித்துக்கொண்டேன்; அது என் உடுப்பாயிருந்தது; என் நியாயம் எனக்குச் சால்வையும் பாகையுமாய் இருந்தது.
KJV
:
I put on righteousness, and it clothed me: my judgment [was] as a robe and a diadem.
YLT
:
Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.
|
|---|
| 15 |
TOV
:
நான் குருடனுக்குக் கண்ணும், சப்பாணிக்குக் காலுமாயிருந்தேன்.
KJV
:
I was eyes to the blind, and feet [was] I to the lame.
YLT
:
Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.
|
|---|
| 16 |
TOV
:
நான் எளியவர்களுக்குத் தகப்பனாயிருந்து, நான் அறியாத வழக்கை ஆராய்ந்துபார்த்தேன்.
KJV
:
I [was] a father to the poor: and the cause [which] I knew not I searched out.
YLT
:
A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.
|
|---|
| 17 |
TOV
:
நான் அநியாயக்காரருடைய கடைவாய்ப் பற்களை உடைத்து, அவர்கள் பறித்ததை அவர்கள் பற்களிலிருந்து பிடுங்கினேன்.
KJV
:
And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
YLT
:
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
|
|---|
| 18 |
TOV
:
என் கூட்டிலே நான் ஜீவித்துப் போவேன்; என் நாட்களை மணலத்தனையாய்ப் பெருகப்பண்ணுவேன் என்றேன்.
KJV
:
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply [my] days as the sand.
YLT
:
And I say, `With my nest I expire, And as the sand I multiply days.`
|
|---|
| 19 |
TOV
:
என் வேர் தண்ணீர்களின் ஓரமாய்ப் படர்ந்தது; என் கிளையின்மேல் பனி இராமுழுவதும் தங்கியிருந்தது.
KJV
:
My root [was] spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
YLT
:
My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.
|
|---|
| 20 |
TOV
:
என் மகிமை என்னில் செழித்தோங்கி, என் கையிலுள்ள என் வில் புதுப்பெலன் கொண்டது.
KJV
:
My glory [was] fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
YLT
:
My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.
|
|---|
| 21 |
TOV
:
எனக்குச் செவிகொடுத்துக் காத்திருந்தார்கள்; என் ஆலோசனையைக் கேட்டு மவுனமாயிருந்தார்கள்.
KJV
:
Unto me [men] gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
YLT
:
To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.
|
|---|
| 22 |
TOV
:
என் பேச்சுக்குப் பேசாமலிருந்தார்கள்; என் வசனம் அவர்கள்மேல் துளிதுளியாய் விழுந்தது.
KJV
:
After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.
YLT
:
After my word they change not, And on them doth my speech drop,
|
|---|
| 23 |
TOV
:
மழைக்குக் காத்திருக்கிறதுபோல் எனக்குக் காத்திருந்து, பின் மாரிக்கு ஆசையுள்ளவர்கள்போல் தங்கள் வாயை ஆவென்று திறந்திருந்தார்கள்.
KJV
:
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide [as] for the latter rain.
YLT
:
And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.
|
|---|
| 24 |
TOV
:
நான் அவர்களைப் பார்த்து நகைக்கும்போது, அவர்கள் துணிகரங்கொள்ளவில்லை; என் முகக்களையை மாறச்செய்யவும் இல்லை.
KJV
:
[If] I laughed on them, they believed [it] not; and the light of my countenance they cast not down.
YLT
:
I laugh unto them -- they give no credence, And the light of my face cause not to fall.
RV
:
If I laughed on them, they believed {cf15i it} not; and the light of my countenance they cast not down.
RSV
:
I smiled on them when they had no confidence; and the light of my countenance they did not cast down.
ASV
:
I smiled on them, when they had no confidence; And the light of my countenance they cast not down.
|
|---|
| 25 |
TOV
:
அவர்கள் வழியேபோக எனக்குச் சித்தமாகும்போது, நான் தலைவனாய் உட்கார்ந்து, இராணுவத்துக்குள் ராஜாவைப்போலும், துக்கித்தவர்களைத் தேற்றரவுபண்ணுகிறவனைப்போலும் இருந்தேன்.
KJV
:
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one [that] comforteth the mourners.
YLT
:
I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.
RV
:
I chose out their way, and sat {cf15i as} chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.
RSV
:
I chose their way, and sat as chief, and I dwelt like a king among his troops, like one who comforts mourners.
ASV
:
I chose out their way, and sat as chief, And dwelt as a king in the army, As one that comforteth the mourners.
|
|---|