பின்பு ஐந்தாம் வானதூதர் எக்காளத்தை ஊதினார். அப்போது வானத்திலிருந்து மண்ணில் விழுந்த ஒரு விண்மீனைக் கண்டேன். பாதாளக் குழியின் திறவுகோல் அவருக்குக் கொடுக்கப்பட்டது. அவர் பாதாளக் குழியைத் திறந்தார்.
மண்மீதுள்ள புல்லுக்கோ, பசும்பூண்டுக்கோ, மரங்களுக்கோ தீங்கிழைக்காமல், கடவுளின் முத்திரை நெற்றியில் இல்லாதவர்களை மட்டும் தாக்க வேண்டுமென்று அவர்களுக்குச் சொல்லப்பட்டது.
ஆனால் அவர்களைக் கொல்லக் கூடாது; ஐந்து மாத அளவு வேதனைக்குள்ளாக்க வேண்டும் என்பது அவற்றிற்குக் கொடுத்த கட்டளை. அந்த வேதனையோ தேள் கொட்டும்போது ஏற்படும் வேதனைபோல் இருந்தது.
அந்த வெட்டுக்கிளிகள் போருக்குத் தயாரான குதிரைகளைப்போல் காணப்பட்டன. அவற்றின் தலைகளில் பொன் முடிகள் இருந்ததுபோல் தென்பட்டது. அவற்றின் முகங்கள் மனிதரின் முகங்களை ஒத்திருந்தன.
அவர்கள் அவிழ்த்து விடப்பட்டார்கள். மனிதருள் மூன்றிலொரு பாகத்தை அழித்துவிடும்படி, இவ்வாண்டு, இம்மாதம், இந்நாள், இந்நேரம் வருமளவும் அவர்கள் குறித்து வைக்கப்பட்டிருந்தனர்.
அது இருபது கோடி. குதிரைகளையும் குதிரைமேல் ஏறியிருந்தவர்களையும் நான் காட்சியில் கண்டது இவ்வாறு: அவர்கள் நெருப்பு, நீல, கந்தக நிற மார்புக் கவசங்களை அணிந்திருந்தனர். குதிரைகளின் தலைகள் சிங்கங்களின் தலைகள் போன்றிருந்தன. நெருப்பும் புகையும் கந்தகமும் அவற்றின் வாயினின்று வெளிவந்தன.
அவற்றிற்குள்ள தலைகளைக் கொண்டு அவை தீங்கு செய்யும். அந்த வாதைகளால் கொல்லப்படாமல் எஞ்சியவர்கள், தங்கள் செயல்களை விட்டுவிட்டு மனந்திரும்பவில்லை. பொன், வெள்ளி, செம்பு, கல், மரம் ஆகியவற்றால் செய்யப்பட்டு, பார்க்கவோ கேட்கவோ நடக்கவோ முடியாத சிலைகளையும், பேய்களையும் வணங்குவதை விட்டுவிடவில்லை.