கடவுளில் விசுவாசம், கழுவுதல் சடங்குகளையும் கைகளை விரித்தலையும் பற்றிய போதனை, இறந்தோர் உயிர்த்தெழுதல், முடிவில்லா வாழ்வுக்கான தீர்ப்பு ஆகியவற்றைப் போதித்து மறுபடியும் அடிப்படை இடவேண்டியதில்லை.
பெய்யும் மழைநீரை உள்ளிழுத்துக் குடியானவர்களுக்குப் பயன்தரும் முறையில் பயிரை முளைப்பிக்கும் நிலம் கடவுளுடைய ஆசி பெறும். மாறாக முட்செடிகளையும் முட்புதர்களையும் முளைப்பித்தால் அந்நிலம் பயனற்றது. அது பெறுவது சாபமே. தீக்கிரையாவதே அதன் முடிவு.
அன்புக்குரியவர்களே, இவ்வாறு நாம் பேசினபோதிலும், உங்களைப் பொறுத்தவரையில் நீங்கள் அவ்வளவு கேடான நிலையில் இல்லை; மீட்பின் வழியில்தான் இருக்கின்றீர்கள் என்பது என் உறுதியான நம்பிக்கை.
ஏனெனில், கடவுள் நீதியற்றவர் அல்லர். இறைமக்களுக்கு நீங்கள் முன்பு செய்த பணிவிடையிலும், இப்போது செய்துவரும் பணிவிடையிலும் கடவுளின் பெயருக்கு அன்பு காட்டிச் செய்ததை அவர் மறக்கமாட்டார்.
அந்த வாக்குறுதிகளைக் கடவுள் ஆபிரகாமுக்கு அளித்தபோது, ஆணையிட்டழைப்பதற்குத் தம்மைவிட மேலானவர் ஒருவரும் இல்லாததால், தாமே தம் பெயரால் ஆணையிட்டு, "என்மேல் ஆணை: என் ஆசி உன்மீதிருக்கும்.
அப்படியிருக்க, கடவுள் தமது வாக்குறுதியின் உரிமையாளர்களுக்குத் தம் திட்டத்தின் மாறாத்தன்மையை இன்னும் தெளிவாய்க் காண்பிக்க விரும்பி, ஆணையிட்டுத் தாமே பிணையம் நின்றார்.
கடவுள் நம்மை ஏமாற்ற முடியாதவாறு, மாறாத்தன்மை கொண்ட இரு பிணைப்புக்கள் இவ்வாறு ஏற்பட்டன. இங்ஙனம் இறைவன் தம்முடைய அடைக்கலத்தைத் தேடும் நமக்கு நம் கண்முன் நிற்கும் நம்பிக்கையைப் பற்றிக்கொள்வதற்குப் பேரூக்கம் அளிக்க விரும்பினார்.