| 1 |
TOV
:
கர்த்தாவே, எங்களுக்கு நேரிட்டதை நினைத்தருளும்; எங்கள் நிந்தையை நோக்கிப்பாரும்.
KJV
:
Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
YLT
:
Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.
|
|---|
| 2 |
TOV
:
எங்கள் சுதந்தரம் அந்நியர் வசமாகவும், எங்கள் வீடுகள் புறத்தேசத்தார் வசமாகவும் தாண்டிப்போயின.
KJV
:
Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
YLT
:
Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.
|
|---|
| 3 |
TOV
:
திக்கற்றவர்களானோம், தகப்பன் இல்லை; எங்கள் தாய்கள் விதவைகளைப்போல இருக்கிறார்கள்.
KJV
:
We are orphans and fatherless, our mothers [are] as widows.
YLT
:
Orphans we have been -- without a father, our mothers [are] as widows.
|
|---|
| 4 |
TOV
:
எங்கள் தண்ணீரைப் பணத்துக்கு வாங்கிக்குடிக்கிறோம்; எங்கள் விறகு விலைக்கிரயமாய் வருகிறது.
KJV
:
We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.
YLT
:
Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.
|
|---|
| 5 |
TOV
:
பாரஞ்சுமந்து எங்கள் கழுத்து நோகிறது; நாங்கள் உழைக்கிறோம், எங்களுக்கு இளைப்பாறுதல் இல்லை.
KJV
:
Our necks [are] under persecution: we labour, [and] have no rest.
YLT
:
For our neck we have been pursued, We have laboured -- there hath been no rest for us.
|
|---|
| 6 |
TOV
:
அப்பத்தால் திருப்தியாகும்படி எகிப்தியருக்கும் அசீரியருக்கும் எங்களைக் கையளித்தோம்.
KJV
:
We have given the hand [to] the Egyptians, [and to] the Assyrians, to be satisfied with bread.
YLT
:
[To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
|
|---|
| 7 |
TOV
:
எங்கள் பிதாக்கள் பாவஞ்செய்து மாண்டுபோனார்கள்; நாங்கள் அவர்களுடைய அக்கிரமங்களைச் சுமக்கிறோம்.
KJV
:
Our fathers have sinned, [and are] not; and we have borne their iniquities.
YLT
:
Our fathers have sinned -- they are not, We their iniquities have borne.
|
|---|
| 8 |
TOV
:
அடிமைகள் எங்களை ஆளுகிறார்கள்; எங்களை அவர்கள் கையிலிருந்து விடுவிப்பாரில்லை.
KJV
:
Servants have ruled over us: [there is] none that doth deliver [us] out of their hand.
YLT
:
Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.
|
|---|
| 9 |
TOV
:
வனாந்தரத்தில் இருக்கிற பட்டயத்தினால் பிராணமோசத்துக்கு ஏதுவானவர்களாய் எங்கள் அப்பத்தை தேடுகிறோம்.
KJV
:
We gat our bread with [the peril of] our lives because of the sword of the wilderness.
YLT
:
With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
|
|---|
| 10 |
TOV
:
பஞ்சத்தின் கொடுமையினால் எங்கள் தோல் அடுப்பங்கரையைப்போல் கறுத்துப்போயிற்று.
KJV
:
Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
YLT
:
Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.
|
|---|
| 11 |
TOV
:
சீயோனில் இருந்த ஸ்திரீகளையும் யூதா பட்டணங்களில் இருந்த கன்னிகைகளையும் அவமானப்படுத்தினார்கள்.
KJV
:
They ravished the women in Zion, [and] the maids in the cities of Judah.
YLT
:
Wives in Zion they have humbled, Virgins -- in cities of Judah.
|
|---|
| 12 |
TOV
:
பிரபுக்களுடைய கைகளை அவர்கள் கட்டி, அவர்களை ஏறத்தூக்கினார்கள்; முதியோரின் முகங்கள் மதிக்கப்படவில்லை.
KJV
:
Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.
YLT
:
Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.
|
|---|
| 13 |
TOV
:
வாலிபரை எந்திரம் அரைக்கக்கொண்டுபோனார்கள்; இளைஞர் விறகு சுமந்து இடறிவிழுகிறார்கள்.
KJV
:
They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
YLT
:
Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.
|
|---|
| 14 |
TOV
:
முதியோர்கள் வாசல்களில் உட்காருகிறதும், வாலிபர் கின்னரங்களை வாசிக்கிறதும் நின்றுபோயிற்று.
KJV
:
The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.
YLT
:
The aged from the gate have ceased, Young men from their song.
|
|---|
| 15 |
TOV
:
எங்கள் இருதயத்தின் களிகூருதல் ஒழிந்துபோயிற்று; எங்கள் சந்தோஷம் துக்கமாய் மாறிற்று.
KJV
:
The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
YLT
:
Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.
|
|---|
| 16 |
TOV
:
எங்கள் தலையிலிருந்து கிரீடம் விழுந்தது; ஐயோ! நாங்கள் பாவஞ்செய்தோமே.
KJV
:
The crown is fallen [from] our head: woe unto us, that we have sinned!
YLT
:
Fallen hath the crown [from] our head, Wo [is] now to us, for we have sinned.
|
|---|
| 17 |
TOV
:
அதினால் எங்கள் இருதயம் பலட்சயமாயிற்று; அதினால் எங்கள் கண்கள் இருண்டுபோயின.
KJV
:
For this our heart is faint; for these [things] our eyes are dim.
YLT
:
For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.
|
|---|
| 18 |
TOV
:
பாழாய்க்கிடக்கிற சீயோன் மலையின்மேல் நரிகள் ஓடித்திரிகிறது.
KJV
:
Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
YLT
:
For the mount of Zion -- that is desolate, Foxes have gone up on it.
|
|---|
| 19 |
TOV
:
கர்த்தாவே, நீர் என்றென்றைக்கும் இருக்கிறீர்; உம்முடைய சிங்காசனம் தலைமுறை தலைமுறையாக நிலைநிற்கும்.
KJV
:
Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
YLT
:
Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.
|
|---|
| 20 |
TOV
:
தேவரீர் என்றைக்கும் எங்களை மறந்து, நெடுங்காலமாக எங்களைக் கைவிட்டிருப்பதென்ன?
KJV
:
Wherefore dost thou forget us for ever, [and] forsake us so long time?
YLT
:
Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!
|
|---|
| 21 |
TOV
:
கர்த்தாவே, எங்களை உம்மிடத்தில் திருப்பிக்கொள்ளும், அப்பொழுது திரும்புவோம்; பூர்வகாலத்திலிருந்ததுபோல எங்கள் நாட்களைப் புதியவைகளாக்கும்.
KJV
:
Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
YLT
:
Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.
|
|---|
| 22 |
TOV
:
எங்களை முற்றிலும் வெறுத்துவிடுவீரோ? எங்கள்பேரில் கடுங்கோபமாயிருக்கிறீரே!
KJV
:
But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
YLT
:
For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us -- exceedingly?
|
|---|