| 1 |
TOV
:
இப்போதோ என்னிலும் இளவயதானவர்கள் என்னைப் பரியாசம்பண்ணுகிறார்கள்; இவர்களுடைய பிதாக்களை நான் என் மந்தையைக் காக்கும் நாய்களோடே வைக்கவுங்கூட வெட்கப்பட்டிருப்பேன்.
KJV
:
But now [they that are] younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.
YLT
:
And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
RV
:
But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
RSV
:
"But now they make sport of me, men who are younger than I, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
ASV
:
But now they that are younger than I have me in derision, Whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
|
|---|
| 2 |
TOV
:
விருத்தாப்பியத்தினாலே பெலனற்றுப்போன அவர்கள் கைகளினால் எனக்கு என்ன உதவியிருந்தது.
KJV
:
Yea, whereto [might] the strength of their hands [profit] me, in whom old age was perished?
YLT
:
Also -- the power of their hands, why [is it] to me? On them hath old age perished.
|
|---|
| 3 |
TOV
:
குறைச்சலினாலும் பசியினாலும் அவர்கள் வாடி, வெகுநாளாய்ப் பாழும் வெறுமையுமான அந்தரவெளிக்கு ஓடிப்போய்,
KJV
:
For want and famine [they were] solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.
YLT
:
With want and with famine gloomy, Those fleeing to a dry place, Formerly a desolation and waste,
|
|---|
| 4 |
TOV
:
செடிகளுக்குள் இருக்கிற தழைகளைப் பிடுங்குவார்கள்; காட்டுப்பூண்டுகளின் கிழங்குகள் அவர்களுக்கு ஆகாரமாயிருந்தது.
KJV
:
Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots [for] their meat.
YLT
:
Those cropping mallows near a shrub, And broom-roots [is] their food.
|
|---|
| 5 |
TOV
:
அவர்கள் மனுஷரின் நடுவிலிருந்து துரத்தப்பட்டார்கள்; கள்ளனைத் துரத்துகிறதுபோல்: கள்ளன் கள்ளன் என்று அவர்களைத் துரத்திவிட்டார்கள்.
KJV
:
They were driven forth from among [men,] (they cried after them as [after] a thief;)
YLT
:
From the midst they are cast out, (They shout against them as a thief),
|
|---|
| 6 |
TOV
:
அவர்கள் பள்ளத்தாக்குகளின் வெடிப்புகளிலும், பூமியின் கெபிகளிலும், கன்மலைகளிலும் போய் குடியிருந்தார்கள்.
KJV
:
To dwell in the cliffs of the valleys, [in] caves of the earth, and [in] the rocks.
YLT
:
In a frightful place of valleys to dwell, Holes of earth and clefts.
|
|---|
| 7 |
TOV
:
செடிகளுக்குள்ளிருந்து கதறி, காஞ்சொறிகளின்கீழ் ஒதுங்கினார்கள்.
KJV
:
Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.
YLT
:
Among shrubs they do groan, Under nettles they are gathered together.
|
|---|
| 8 |
TOV
:
அவர்கள் மூடரின் மக்களும், நீசரின் பிள்ளைகளும், தேசத்திலிருந்து துரத்துண்டவர்களுமாய் இருந்தார்கள்.
KJV
:
[They were] children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.
YLT
:
Sons of folly -- even sons without name, They have been smitten from the land.
|
|---|
| 9 |
TOV
:
ஆனாலும் இப்போது நான் அவர்களுக்குப் பாட்டும் பழமொழியும் ஆனேன்.
KJV
:
And now am I their song, yea, I am their byword.
YLT
:
And now, their song I have been, And I am to them for a byword.
|
|---|
| 10 |
TOV
:
என்னை அருவருத்து, எனக்குத்தூரமாகி, என் முகத்துக்கு முன்பாகத் துப்பக் கூசாதிருக்கிறார்கள்.
KJV
:
They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
YLT
:
They have abominated me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
|
|---|
| 11 |
TOV
:
நான் கட்டின கட்டை அவர் அவிழ்த்து, என்னைச் சிறுமைப்படுத்தினபடியினால், அவர்களும் கடிவாளத்தை என் முகத்துக்கு முன்பாக உதறிவிட்டார்கள்.
KJV
:
Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.
YLT
:
Because His cord He loosed and afflicteth me, And the bridle from before me, They have cast away.
|
|---|
| 12 |
TOV
:
வலதுபாரிசத்தில் வாலிபர் எழும்பி, என் கால்களைத் தவறிவிழப்பண்ணி, தங்கள் கேடான வழிகளை எனக்கு நேராக ஆயத்தப்படுத்துகிறார்கள்.
KJV
:
Upon [my] right [hand] rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.
YLT
:
On the right hand doth a brood arise, My feet they have cast away, And they raise up against me, Their paths of calamity.
RV
:
Upon my right hand rise the rabble; they thrust aside my feet, and they cast up against me their ways of destruction.
RSV
:
On my right hand the rabble rise, they drive me forth, they cast up against me their ways of destruction.
ASV
:
Upon my right hand rise the rabble; They thrust aside my feet, And they cast up against me their ways of destruction.
|
|---|
| 13 |
TOV
:
என் பாதையைக் கெடுத்து, என் ஆபத்தை வர்த்திக்கப்பண்ணுகிறார்கள்; அதற்கு அவர்களுக்கு ஒத்தாசைபண்ணுகிறவர்கள் தேவையில்லை.
KJV
:
They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.
YLT
:
They have broken down my path, By my calamity they profit, `He hath no helper.`
|
|---|
| 14 |
TOV
:
பெரிதான திறப்புண்டாக்கி, தாங்கள் கெடுத்த வழியில் புரண்டு வருகிறார்கள்.
KJV
:
They came [upon me] as a wide breaking in [of waters:] in the desolation they rolled themselves [upon me. ]
YLT
:
As a wide breach they come, Under the desolation have rolled themselves.
|
|---|
| 15 |
TOV
:
பயங்கரங்கள் என்மேல் திரும்பி வருகிறது, அவைகள் காற்றைப்போல என் ஆத்துமாவைப் பின்தொடருகிறது; என் சுகவாழ்வு ஒரு மேகத்தைப்போல் கடந்துபோயிற்று.
KJV
:
Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.
YLT
:
He hath turned against me terrors, It pursueth as the wind mine abundance, And as a thick cloud, Hath my safety passed away.
RV
:
Terrors are turned upon me, they chase mine honour as the wind; and my welfare is passed away as a cloud.
RSV
:
Terrors are turned upon me; my honor is pursued as by the wind, and my prosperity has passed away like a cloud.
ASV
:
Terrors are turned upon me; They chase mine honor as the wind; And my welfare is passed away as a cloud.
|
|---|
| 16 |
TOV
:
ஆகையால் இப்போது என் ஆத்துமா என்னில் முறிந்துபோயிற்று; உபத்திரவத்தின் நாட்கள் என்னைப்பிடித்துக்கொண்டது.
KJV
:
And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.
YLT
:
And now, in me my soul poureth itself out, Seize me do days of affliction.
|
|---|
| 17 |
TOV
:
இராக்காலத்திலே என் எலும்புகள் துளைக்கப்பட்டு, என் நரம்புகளுக்கு இளைப்பாறுதல் இல்லாதிருக்கிறது.
KJV
:
My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.
YLT
:
At night my bone hath been pierced in me, And mine eyelids do not lie down.
|
|---|
| 18 |
TOV
:
நோயின் உக்கிரத்தினால் என் உடுப்பு வேறுபட்டுப்போயிற்று; அது என் அங்கியின் கழுத்துப்பட்டையைப்போல, என்னைச் சுற்றிக்கொண்டது.
KJV
:
By the great force [of my disease] is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.
YLT
:
By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it doth gird me.
RV
:
By the great force {cf15i of my disease} is my garment disfigured: it bindeth me about as the collar of my coat.
RSV
:
With violence it seizes my garment; it binds me about like the collar of my tunic.
ASV
:
By Gods great force is my garment disfigured; It bindeth me about as the collar of my coat.
|
|---|
| 19 |
TOV
:
சேற்றிலே தள்ளப்பட்டேன்; தூளுக்கும் சாம்பலுக்கும் ஒப்பானேன்.
KJV
:
He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
YLT
:
Casting me into mire, And I am become like dust and ashes.
|
|---|
| 20 |
TOV
:
உம்மை நோக்கிக் கூப்பிடுகிறேன்; நீர் எனக்கு மறுஉத்தரவு கொடாதிருக்கிறீர்; கெஞ்சி நிற்கிறேன், என்மேல் பராமுகமாயிருக்கிறீர்.
KJV
:
I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me [not. ]
YLT
:
I cry unto Thee, And Thou dost not answer me, I have stood, and Thou dost consider me.
|
|---|
| 21 |
TOV
:
என்மேல் கொடூரமுள்ளவராக மாறினீர்; உம்முடைய கரத்தின் வல்லமையால் என்னை விரோதிக்கிறீர்.
KJV
:
Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.
YLT
:
Thou art turned to be fierce to me, With the strength of Thy hand, Thou oppresest me.
|
|---|
| 22 |
TOV
:
நீர் என்னைத் தூக்கி, என்னைக் காற்றிலே பறக்கவிட்டு, என்னைப் பயத்தினால் உருகிப்போகப்பண்ணுகிறீர்.
KJV
:
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride [upon it,] and dissolvest my substance.
YLT
:
Thou dost lift me up, On the wind Thou dost cause me to ride, And Thou meltest -- Thou levellest me.
RV
:
Thou liftest me up to the wind, thou causest me to ride {cf15i upon it}; and thou dissolvest me in the storm.
RSV
:
Thou liftest me up on the wind, thou makest me ride on it, and thou tossest me about in the roar of the storm.
ASV
:
Thou liftest me up to the wind, thou causest me to ride upon it; And thou dissolvest me in the storm.
|
|---|
| 23 |
TOV
:
சகல ஜீவாத்துமாக்களுக்கும் குறிக்கப்பட்ட தாவரமாகிய மரணத்துக்கு என்னை ஒப்புக்கொடுப்பீர் என்று அறிவேன்.
KJV
:
For I know [that] thou wilt bring me [to] death, and [to] the house appointed for all living.
YLT
:
For I have known To death Thou dost bring me back, And [to] the house appointed for all living.
|
|---|
| 24 |
TOV
:
ஆனாலும் நான் யாதொருவனை அவன் ஆபத்திலே தவிக்கப்பண்ணினதும்,
KJV
:
Howbeit he will not stretch out [his] hand to the grave, though they cry in his destruction.
YLT
:
Surely not against the heap Doth He send forth the hand, Though in its ruin they have safety.
RV
:
Surely against a ruinous heap he will not put forth his hand; though {cf15i it be} in his destruction, {cf15i one may utter} a cry because of these things.
RSV
:
"Yet does not one in a heap of ruins stretch out his hand, and in his disaster cry for help?
ASV
:
Howbeit doth not one stretch out the hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
|
|---|
| 25 |
TOV
:
துன்னாளைக் கண்டவனுக்காக நான் அழாதிருந்ததும், எளியவனுக்காக என் ஆத்துமா வியாகுலப்படாதிருந்ததும் உண்டானால், அவர் என் மனுவுக்கு இடங்கொடாமல், எனக்கு விரோதமாய்த் தமது கையை நீட்டுவாராக.
KJV
:
Did not I weep for him that was in trouble? was [not] my soul grieved for the poor?
YLT
:
Did not I weep for him whose day is hard? Grieved hath my soul for the needy.
|
|---|
| 26 |
TOV
:
நன்மைக்குக் காத்திருந்த எனக்குத் தீமை வந்தது; வெளிச்சத்தை வரப்பார்த்துக்கொண்டிருந்த எனக்கு இருள் வந்தது.
KJV
:
When I looked for good, then evil came [unto me:] and when I waited for light, there came darkness.
YLT
:
When good I expected, then cometh evil, And I wait for light, and darkness cometh.
|
|---|
| 27 |
TOV
:
என் குடல்கள் கொதித்து, அமராதிருக்கிறது; உபத்திரவநாட்கள் என்மேல் வந்தது.
KJV
:
My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.
YLT
:
My bowels have boiled, and have not ceased, Gone before me have days of affliction.
|
|---|
| 28 |
TOV
:
வெயில் படாதிருந்தும், நான் கறுகறுத்துத் திரிகிறேன்; நான் சபையிலிருந்து எழுந்திருக்கும்போது அலறுகிறேன்.
KJV
:
I went mourning without the sun: I stood up, [and] I cried in the congregation.
YLT
:
Mourning I have gone without the sun, I have risen, in an assembly I cry.
|
|---|
| 29 |
TOV
:
நான் மலைப்பாம்புகளுக்குச் சகோதரனும், கோட்டான்களுக்குத் தோழனுமானேன்.
KJV
:
I am a brother to dragons, and a companion to owls.
YLT
:
A brother I have been to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
|
|---|
| 30 |
TOV
:
என் தோல் என்மேல் கறுத்துப்போயிற்று; என் எலும்புகள் உஷ்ணத்தினால் காய்ந்துபோயிற்று.
KJV
:
My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.
YLT
:
My skin hath been black upon me, And my bone hath burned from heat,
|
|---|
| 31 |
TOV
:
என் சுரமண்டலம் புலம்பலாகவும், என் கின்னரம் அழுகிறவர்களின் ஓலமாகவும் மாறின.
KJV
:
My harp also is [turned] to mourning, and my organ into the voice of them that weep.
YLT
:
And my harp doth become mourning, And my organ the sound of weeping.
|
|---|